Η απογοήτευση του δίνω αγάπη μα δεν πέρνω...

Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και γράφω συνέχεια στο μπλογκ μου.

Περίεργο πράγμα η αγάπη...Ένα πράγμα που όταν το δίνεις(ειδίκα όταν το δίνεις απλόχερα)θέλεις ή μάλλον ΑΠΑΙΤΕΙΣ να το πάρεις κιολάς.Κάποτε μία ψυχη,που  της έχω δώσει τόση αγάπη φέτος όσο δεν έχω δώσει σε κανέναν άλλο 13 χρόνια τώρα που ζω,μου πε ότι δεν πρέπει να ζητώ την κυριαρχία...Έλα όμως που όπως είπα όταν δίνεις αγάπη πρέπει να πέρνεις κιόλας.Τον τελυταίο καιρό έχω περάσει πολύ χρόνο με τον εαυτό μου και αυτό με βοήθησε στο να εντοπίσω τα λάθη μου και να προσπαθήσω να τα αλλάξω,πιστεύω πως έχω κάνει ηδη μια καλή προσπάθεια,ένα απο αυτά που αποφάσισα να αλλάξω είναι και αυτο που σας είπα(το ότι ζητώ κυριαρχία).Είχα προσπάθησει και είχα δεχτεί το ότι δεν θα την έχω ποτέ γιατί νόμιζα οτι ήμουν αρκέτα ψηλα.Σήγουρ όχι το ένα,ούτε το δύο.Προς το τέσσερα το κόβα..Αλλά κατάλαβα πριν λίγο ότι είμαι πολύ πιο χαμηλά.Με διαπέρασε ένα κύμα απογοήτευσης και ένας λυγμός εφτάσε ως τον λαιμό μου μέχρι που αν δεν τον άφηνα θα πνιγόμουν.Επειδή είχα υποσχέθει στον εαυτό μου πως θα αλλάξω για χάρη των ατόμων που αγαπώ με πίεσα να σκεφτώ την θετίκη πλευρα.Ξαναδιάβασα λοιπόν,δυνατά αυτήν την φορα για να το ακούσω, κάτι ελπιδοφόρο που είχα διαβάσει κάτι λέξεις πιο πάνω πριν το τελιοτίκο χτύπημα και σκέφτηκα οτι τουλάχιστον έχω άτομα που αγαπάω γύρω μου και που ΕΣΤΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ με αγαπάνε και αυτά(θέλω να πιστεύω).

Μήπως τελικά πρέπει να αλλάξω εγώ την σειρά με τα άτομα που αγαπώ και να κατεβάσω μερικες θέσεις κάτω το νο 1??Μήπως έτσι είμαι πιο ευχαριστημένη με την θέση που έχω??Ίσως αυτό να πρέπει να κάνω άλλα δεν είναι και τόσο εύκολο...Δεν διαλέγουμε εμείς ποιους θα αγαπήσουμε αλλα η καρδία μας και η ψυχή μας.All I need is love:).Δεν έχω τι άλλο να γράψω.Έτσι και αλλιώς δεν έχω χρόνο να γράψω,ούτε όρεξη.Πάω να φτιάξω το ριζότο και να διαβάσω για την κουφαλίτσα τον Οδυσσεά(μισώ τον Οδυσσέα-.-).

Φιλούμπες:*.